www.deschuurvana.be

Voor Fons Van Tricht is keramiek een zoektocht naar zuivere vormen, naar puurheid. Hij vertrekt vanuit een van zijn basismallen – een doordachte vorm, vaak ovaal met een geometrische opening – waarin hij de klei estampeert. Die vorm gaat hij dan manipuleren en geraffineerd afwerken, door fijne slibs aan te brengen, te beroken, te polijsten. Dat geeft aan zijn objecten een bijzonder natuurlijk en tactiel karakter. ‘Beweging is belangrijk, elk object heeft een eigen lijn, een golving. Elke vorm is een combinatie van symmetrie en asymmetrie, beweging en rust, het statische en het beweeglijke. Dat zijn ook de wetmatigheden in het heelal, harmonie is er in de vorm van aantrekking en afstoting, de ellips, het draaien van de vorm. Zonder beweging is er geen leven en ik probeer leven in mijn werk te krijgen.’

​

‘Mijn geest zit in mijn handen, keramiek brengt voor mij rust en eenheid’, zegt Fons. En dat voel je ook in zijn werk: er hangt een stilte rondom zijn objecten, iets meditatiefs. ‘Klei heeft een geheugen, als je iets forceert dan loopt het gegarandeerd mis, klei aanvaardt geen druk, je moet luisteren naar de klei en geduld tonen.’

​

Klei is zijn manier om met het leven om te gaan, het heeft hem sterker gemaakt en geholpen verdriet een plaats te geven, een nieuw evenwicht te vinden door schoonheid te creëren. ‘Misschien doe ik ooit nog iets met hout – bijvoorbeeld gebarsten hout gebruiken als voetstuk voor mijn schalen – waarbij ik dan het contrast tussen het ruwe houtoppervlak en de gladheid van mijn schalen uitspeel.’

​

Toen Fons jaren geleden keramiek zag op een tentoonstelling in het SLAC in Leuven kreeg hij een ‘coup de foudre’ en besefte dat hij wat wou doen met zijn handen. In 1987 schreef hij zich in aan de academie en al vlug ontwikkelde hij een eigen werkwijze. Hij creëerde een aantal basisvormen in klei waarvan hij mallen maakte en die basisvormen gebruikt hij nog steeds.